Verjaardags-blog
De laatste tijd krijg ik van klanten steeds vaker terug te horen hoe het komt dat ik hier terecht ben gekomen en wat zij zelf voor opleiding kunnen doen om hier zelf ook meer te weten over te komen en ervaring in op te doen.
Dus daarom wil ik deze blog besteden aan het meer delen van achtergrond informatie over mijzelf.
Het is tenslotte vandaag mijn verjaardag!
Dus mocht je meer over mij als persoon te weten willen komen, hoe ik op dit pad terecht ben gekomen en hoe ik precies te werk ga lees dan rustig verder.
En misschien geef ik ook al iets weg over wat ik voor dit jaar nog meer op de plank heb liggen.
Van stille muis naar een vogel die haar vleugels durft te spreiden
Op dit moment ben ik, Marjolein Vroegop, 31 jaar, en als ik terug denk aan mijn verleden kan ik mij geen tijd voorstellen zonder dieren om mij heen.
Vroeger bij mijn ouders thuis hebben wij altijd honden, kippen en konijnen gehad.
Ook heb ik vanaf mijn 7e tot mijn 24e op paardrijden gezeten.
Elke week, weer of geen weer, ging ik naar de manege om de paarden te verzorgen, op te zadelen en een uurtje met ze te gaan rijden.
En elke zomer werden er op de manege weken georganiseerd waar je je kon inschrijven en dan werd je die week gekoppeld aan jouw favoriete pony waarmee je de hele week kon werken aan je ontwikkeling op het gebied van welzijn van paarden en je dressuur en spring concours vaardigheden.
Ik moet eerlijk toegeven in het begin ging het mij, zoals de meeste paardenmeisjes toen, om het uurtje rijden op je favoriete pony van dat moment.
Pas later, toen ik volwassener aan het worden was werd ik mij echt bewust van de omgang met deze edele dieren en hoe je ze het beste kan benaderen.
De echte doorslaggever in mijn omgang met dieren was de opleiding die mij heeft gemaakt tot de veterinaire natuurgeneeskundige die ik nu ben.
Om tot deze therapeut te komen heb ik de 4-jarige plus opleiding tot veterinair natuurgeneeskundige gevolgd aan Silverlinde, toen nog in Breda nu in Ettenleur gevestigd.
Maar hoe kom je dan toch bij deze opleiding en dit beroep hoor ik jullie al denken?
In de tijd dat ik op de HAVO zat kreeg mijn oma een CVA waardoor ze ergotherapie nodig had om goed met haar beperkingen om te kunnen gaan. Deze vorm van therapie heeft voor het eerst mijn ogen geopend naar het kijken naar een mens als geheel individu.
Ik vond het zo mooi hoe dit mijn oma geholpen heeft om weer activiteiten zoals eten koken, aankleden en toiletgang op haar nieuwe manier te kunnen uitvoeren dat ik besloot om hier ook mijn beroep van te maken.
Gaande weg in de opleiding kwam ik erachter dat ik het een heel mooi beroep vond maar ik het op sommige facetten net iets te dicht bij mij vond staan en ik het met sommige zaken totaal niet eens was en er maar niet achter kwam waarom dit mij zo bleef achtervolgen dat ik, met pijn in mijn hart, heb besloten hier een einde aan te maken.
Durven vliegen als een adelaar naar haar doel
Nog geen maand later had ik mijn eerste dag op de opleiding voor veterinaire natuurgeneeskunde. Ik voelde mij gelijk thuis bij mensen die ik nog nooit ontmoet had en een manier van opleiden waar ik ook nog nooit in aanraking was gekomen.
Daar tussen zit echter nog een hele persoonlijke weg die ik afgelegd heb tot het wisselen van opleiding.
Tijdens de opleiding ergotherapie was ik namelijk een erg onzeker en stil meisje dat zich maar al te graag op de achtergrond hield en het liever zelf uitzocht dan hulp te vragen.
Ik kreeg daar op een gegeven moment zo veel last van dat ik mij niet meer thuis voelde bij de andere studenten van mijn opleiding en vond steeds mijn uitweg bij de dieren.
Door in samenspraak met mijn ouders te kijken naar welke vormen van therapie er allemaal waren, met dieren uiteraard, ben ik terecht gekomen bij paardencoaching.
en vorm van therapie waarbij je met behulp van paarden, die jouw gedrag letterlijk spiegelen, jouw knelpunten fysiek voor je ziet waardoor je er ook echt mee aan de slag kan.
Doordat deze therapie mij dichter bij mijzelf heeft gebracht kreeg mijn hoog-gevoeligheid, waar ik het in de blog van juni over had, meer de kans om te groeien waardoor ik een mooie eerste aansluiting had gevonden tot de natuurgeneeskunde.
En omdat ik een enorme aantrekkingskracht voelde, en nog steeds voel, tot dieren besloot ik deze opleiding mij tot de dieren te richten.
Na het afronden van deze opleiding vond ik het een mooie kans om een praktijk op te starten om hier echt mijn werk van te maken.
Nu heb ik al verschillende mensen en dieren geholpen in hun zoektocht naar hulp en hoop ik dat dit er nog vele mogen worden.
Al hoop ik natuurlijk van harte dat ieder dier zo gezond mogelijk blijft.
Mocht je echter toch wat extra hulp kunnen gebruiken maak ik je graag attent op de actie die ik nu heb lopen ten gelegenheid van mijn verjaardag.
Hopelijk kunnen wij dan samen een mooie weg naar gezondheid bewandelen.
Liefs van de jarige Marjolein 🌸
